ابر مسافر

با توام ابر مسافر وطنِ پرنده ها کو ؟..
با توام ابر مسافر گریه ها و خنده ها کو ؟..

دنیا دیواره و زندون منو از خودم رها کن
تا شبو ازم بگیری اسم فردا رو صدا کن

اینجا شلاقِ و زنجیر اینجا آسمون کوتاهِ
اینجا سقف آرزوها به بلندیِ یه آهِ

من اسیرم اما زنجیر تو اسارت غروره
آرزومه پر کشیدن وطن پرنده دوره

با توام ابر مسافر که تنت داغِ زمینِ
رویِ آفتاب و نپوشون بذار دنیا رو ببینه

ما میخواستیم از ترانه واسه هم خونه بسیازیم
مثه عاشقای قصه دل به آسمون ببازیم

ما میخواستیم اما دنیا پُر سنگ و پُر خاره
تو بباری یا نباری برامون فرقی نداره

بذار دنیا رو ببینه اون که آفتابی ترینه
اون که بارون میشه هر شب رو تنِ گُلا میشینه

اون که ابری میشه گاهی تو چشای گریه آلود
اون که بارونیه جنسش اون که عاشقه زمین بود

اینجا شلاقِ و زنجیر اینجا آسمون کوتاهِ
اینجا سقف آرزوها به بلندیِ یه آهِ

**